18. Playa del Carmen deel2: Mr Grumpy is gone...

(Jantje) En toen kwam er een varkentje met een lange snuit... Vanonder een afdakje dat ons schuil biedt voor een helse tropische storm zoals ze ze in films met geen special effect kunnen weergeven, vinden we nog wat inspiratie om ons blogje in stijl af te sluiten.

Qua de neuf? Ah, hier moet er eigenlijk weinig nieuws zijn om te kunnen genieten. De laatste dagen probeerden we nog snel wat bruin op ons huidje bij te schilderen, maar meer dan een uurtje houden we het toch niet vol onder de brandende zon, en nog erger, tussen de tetterende Amerikanen. En toch vloog de tijd voorbij. Nog snel de laatste winkeltjes induiken, in de hoop dan toch nog iets "authentieks" te vinden. Terrasje doen. Die laatste perfecte foto op het canvas schilderen.

Beetje in de straatjes kuieren. Aan het zwembad liggen. De wereld en de tijd beetje zien passeren. Just what we needed eigenlijk.

Al moet ik zeggen dat je van al dat winkelen en kuieren eigenlijk wel best honger krijgt, maar de restaurants hier aan de dijk en achterban, zijn echt ongeloofelijk onbetaalbaar. En als ´k niet op tijd gevoed wordt, wordt `k snel Mr Grumpy...

(Piepeke) Ja, je zegt het Mr. Grumpy was getting hungry...

We hadden hier op het hotel van een Canadese madam (best wel vriendelijk mens) gehoord dat er net buiten de stad een goed, maar vooral prachtig restaurant te vinden is, gelegen ondergronds in een grot, "La gruta de Tulux". We dachten dan ook, als we hier toch het geld uit ons zakken gejaagd worden, dan maar van eerste keer goed!

Amai, toen we toekwamen, konden we ons ogen niet geloven!

We hadden ook direct door dat dit niet goedkoop ging worden, maar voor éne keer als afsluiter van dit prachtige reisje, waarom niet. Eenmaal binnen werd het alleen maar spectaculerder, niet in woorden te beschrijven en alles met de nodige entertaintment...

(Jantje) Mr Grumpy was helemaal weg van het moment dat we uit de taxi stapten...

Een gigantisch grote, natuurlijk gevormde grot, waar zacht gekleurde lichten zich verstopten achter de stalachtiten en stalachmiten, om het geheel een lounge-sfeertje te geven. Een stijlvolle maar losse bediening die ons een met kaarsen verlicht tafeltje gaf, en ons toen onze versgemixte coktails bracht.

Nadien een duo van Bisque de Camarones en Carpaccio de Salmon, tot in de perfectie afgekruid, Tenderloin in een Rockefort-sausje en TBone-Steak met gewokte groentjes, op de achtergrond rustige live muziek, afgewisseld door het spektakel van een buikdanseres.

De kers op de taart, een laatste droom voor de droom eindigd...

(Piepeke) Jamie, overheelijk. En wat op het eerste zicht enorm kostelijk leek, zo'n 1000 pesos, bleek achteraf omgerekend dan toch maar 65 euro te zijn. Ga daar maar eens sjiek met z'n tweetjes voor gaan eten in Brugge!

Na nog een goeie café con leche te benuttigen, zijn we nog verder de grot in getrokken, om te genieten van de leuke loungesfeer en nog even wat sfeerbeelden vast te leggen. (jullie zouden ons anders waarschijnlijk nooit geloven)

Echt de moeite waard om even op en af te vliegen, als je zelf ooit toevallig in de buurt bent, zeker eens binnenspringen ;-)

Vandaag nog even het strand verkend, beetje zwemmen, beetje zonnen (t'bruin blijft precies hier niet plakken).

Om daarna de koffers te pakken, want morgenochtend is het van dat. t'Zit er officieel op! Nog even een heeeeeeeeel lange vlucht (2 eigenlijk) en dan zijn we terug bij jullie. Onze draad weer rap opnemen en t'leven gaat verder zijn gewone gangetje...

home sweet home...

tot gauw, me lievetjes knuffeltjes

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

(Jantje) We gaan het hier toch missen, maar wetende dat we zo´n warm thuis hebben en zoveel mensen die zoveel om ons geven, om naartoe te keren, maakt het allemaal supergoed.

Tijd om naar huis te komen. Jullie te zien. Kerstdagen vieren of gewoon helemaal zonder reden gezellig samen te zijn.

Als we thuis zijn ga´k trouwens ons blogje omflippen, zodat het hele verhaal chronologisch staat. En dan alles mooi afprinten en inplakken natuurlijk. Moet jullie trouwens bedanken, voor het lezen van onze avonturen en de sporadische of frequente reactie. Maakte het gemis wat draaglijker, en leverde ons het mooiste souvenier op dat we ons kunnen inbeelden.

Tijd om af te sluiten.

Klaar?

Hier komen ze dan hè, voor de very last time: de virtuele kusjes en knuffeltjes vanuit Mexico...

Muuuuuaaaahhhh

Jantje

17. Chetumal - Playa del Carmen: If you aint got no money take your broke ass home.

(Jantje) Tolfree shoppen. Dingen kopen zonder enige belasting te moeten betalen. Zelfs al moet je ervoor de landgrens met Belize oversteken. Klinkt leuk?

Dachten wij ook!

En hup zei ze ( :-) ), en weg waren we. Het uitgerekte grensstadje Chetumal heeft op zich eigenlijk niet zoveel te bieden.

Een gratis museum over de mayacultuur waar ik door ben gerend op zoek naar een even goedkoop toilet, een terrasje met Smoothies (milkshake van vers fruit) die er de volgende dag even smooth weer uitspurt, en een grote autostrade, die ons na wat zoeken in Belize bracht.

Kleine hint voor toekomstige reizigers, als je dringen een nieuwe schop voor het fijne tuinwerk, blauw-groen-neon-flikkerende kerstballen of een teddybeer van 3m hoog wilt, is Belize thè place to be. Voor authentieke, leuke souveniers, grijp je echter alweer naast de bal.

Het werd dus tijd om snel even verder te reizen naar een plekje onder de Caraïbische zon om onze laatste dagen uit te rusten.

Gebaseerd op de tijden van de nachtbussen kozen we Playa del Carmen. We werden er met open armen ontvangen door Fré, een vriendelijke mexicaan. Zegt wel niet veel, maar kan heel goed luisteren.

Bovendien had hij een kaartje bij van Playa del Carmen met alle belangrijke eetplaatsjes en winkels op, echt handig, als je veel geld wil spenderen. "Free toerist guide", oftewel "Fré´s toeristen gids", is blijkbaar bedoeld voor de american dream: If you aint got no money take your broke ass home, een beetje zoals alles hier in playa del Carmen...

(Piepeke) Een hotelletje zoals we gewend zijn (goedkoop en proper) is hier dus echt niet te vinden! Toen we rond onze prijsklasse even wat rondkeken, werd dat al snel duidelijk.

We hebben dan maar rap besloten voor ons laatste dagen iets te zoeken voor net iets meer geld, waar je geen levende beestjes tussen de lakens zag kruipen...

Toeristisch, maar redelijk rustig met een binnenpatio en een klein zwembadje, vriendelijke mensen, ideaal om nog een beetje te relaxen... Ze hebben hier zelfs een heel boekenrek aan Nederlandstalige boeken als "De mantel der liefde", van Catherine Cookson, hah.

Playa del Carmen krioelt trouwens van de toeristen. Je moet echt letterlijk al goed zoeken om mexicanen te vinden. Echt een beetje uitgebouwd als pretpark, alles zo duur mogelijk om toch maar al de centjes uit je broeken te persen! Tjah, om uit te rusten kan het nog net...
En met ons boterhammekes met choco, besparen we ook al een heel stuk ;)

Maar als je hier zo'n Oosters winkeltje tegenkomt vol met prachtige (authentieke?) kunst en instrumenten dan is het voor iemand zoals ik toch echt wel moeilijk om me in te houden...

Vandaar ook dat we met een rugzak extra terug naar huis zullen keren. Die Afrikaanse jambi kon ik echt niet laten liggen :) !

(Jantje) Ah ja, het is hier wel goed voor je humeur. Je stapt gewoon eens de winkel binnen, kijkt naar de prijzen en je moet lachen dat het geen naam heeft. Geeft niet, we vullen onze dagen met...

Rondlopen en lachen met de andere toeristen.

Uit te slapen.

De lokale bevolking ambeteren. Je gaat bijvoorbeeld op een stoel van een hotel liggen, wacht tot ze komen zeggen dat je er niet op mag liggen, dit is alleen voor hotelgasten, en dan ga je onder de stoel liggen. Of er vlak naast. En daarna spreek je plots geen Engels meer natuurlijk.

Gratis Jazzconcertje op het strand, onder de blote hemel te beluisteren. Gewoon zalige muziek trouwens.

Was een echte toevalsstreffer. De hele timing van de reis was zo´n beetje net erop, zoals dat internationaal surffestival in Puerto Escondido of op Dias de la Revolution in een hoofdstad zitten, of Dias de la muerte in Mexico city zien...

Jep jep, heerlijk reisje, nog even enkele stukjes bijbruinen en dan zit het erop natuurlijk.

Nog 4 nachtjes slapen, zoals me broerie aan de telefoon zei, alhoewel, met de lange vlucht en het tijdsverschil dat we deze keer verliezen, ga ik van de resterende tijd nog snel even het beste gaan maken.

Tot gauw me schattekes!!!!

Dikke soen van onder een stoel onder de Caraïbische zon.

(Piepeke) Hmm ja, dat Jazz-concertje was gewoonweg heerlijk! Goeie muziek, leuke sfeer (kan het ook anders, zo vlak aan het strand onder de sterrenhemel...)

De defenitie van puur genieten!

Hebben we trouwens ook een klein stukje opgenomen. Helaas zit zo'n geheugenkaartje rap vol dus met 1 liedje zullen jullie het verder moeten fantaseren, hihi...

t' Zit er al bijna op! Herinneringen om nooit meer te vergeten, ons hoofdje zit vol met prachtige beelden, lang niet allemaal op camera op te slaan... en zeker voor herhaling vatbaar!

1 maandje, zalig, we zijn naar ons gevoel zeker nog dichter naar elkaar toegegroeid! Maar t' was ook lang genoeg, tijd om terug te keren naar bekende oorden, we missen jullie hoor!

Nog eventjes wat werken aan ons kleurke, want ander zullen jullie niet eens geloven dat we hier zolang hebben rondgetrokken.

Tot binnenkort, aftellen is begonnen... we zien jullie graag!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

piepeke

16. Palenque: the wild river.

(piepeke) hey iedereen! Alles goed daar, hier wel hoor...

We zijn intussen in Palenque beland. Eerste indrukken: de stad zelf is een stuk minder dan verwacht. kHad zo'n beetje de gezellige drukte en grootte van Oaxaca verwacht, bleek dus niet zo te zijn. Aan de andere kant, de weg van San Cristobal naar hier is vooral heel groen en bergachtig, dus t'zou best wel eens kunnen dat de grote van dit gebied zich in oerwoud verschuild. Jammer genoeg is er te weinig tijd om dit te gaan verkennen en de uitputting speelt ook parten dus de jungle zal voor een ander reisje zijn.

De ruines van deze stad, gelegen tussen een mooi stukje oerwoud, zijn eigenlijk een beetje teleurstellend. Best wel indrukwekkend, maar overal zijn ze aan het werken, je kan bijna nergens meer op (minder uitzicht dus) en al zeker nergens binnen. De vergelijking met Teotihuacan was snel gemaakt: de site heeft veel meer potentiëel, maar ligt voor 3/4 verborgen en 1/4 afgesloten. Jammer! Achja, jantje brak voor jullie graag de geen-toegang regels om toch even de hoogte in te trekken voor dat ultieme panorama.

Nadien trokken we stuk jungle in (piramiden waren even te vermoeiend na ons paardentochtje) en hebben we dan ook de nog niet ontdekte, archeologische vondst van de eeuw gedaan! In't midden van ons "discovery" oerwoud lag "het", waarschijnlijk te zwaar geweest voor die Maya's en zomaar achtergelaten :) Wat een steen, heel mooi geschapen ;) Bewijzen kunnen jullie krijgen...

Nog een minpuntje: t' krioelt er dus echt wel van de toeristen! Niet te doen, helaas niet alleen hier. We krijgen meer en meer de indruk dat het seizoen hier volop aan het beginnen is. Je hoort meer en meer talen (niet de dialecten van de mexicanos hier :( ) De eerste 2 weken hebben we daar totaal geen last van gehad, terwijl je nu al serieus moet zoeken om een plekje te zoeken zonder toeristen. Nuja, wie zijn wij om te klagen "el toeristas".

(Jantje) Mensen met watervallofobie scrollen best en stukje naar beneden, want vandaag stonden er en pak op het programma.

De eerste was Aqua Misol-Ha, een dikke 40m hoog, vanuit de jungle paaaats naar beneden (anders was ´t geen zicht natuurlijk). ´t Originele aan dendezen, hij verborg de ingang van een grote maar ondiepe grot, foto`s trekken kon dus zowel van aan het meertje aan de voet, als van achter de waterval! Had wel iets sprookjesachtig, al moest je zoals me Piepeke al zei, de toeristen een beetje wegdenken.

Numero dos de la dia, Aqua Clara, was ongeloofelijk prachtig. Zo prachtig, dat er onder de lokale bevolkingsgroepen zoveel ruzie is over op wiens grondgebied de waterval ligt, dat hij voor het publiek afgesloten is... Jammer, maar niet getreurd.

Aqua Azul, onze langste en indrukwekkendste stop van vandaag, is immers een gebied met niet minder dan 500 verschillende, grote en kleine, watervallen. Voer voor meer indrukwekkende panoramashots dus.

`t Voordeel van `t feit dat er echt zoooo veel zijn, is dat het je nauwelijks 15 minuten tusen de bomen en struiken klimmen kost, en je ontdekt er eentje helemaal voor jezelf. Tijd voor een uitgebreide fotoshoot dus! En omdat één beeld meer zegt dan 1000 woorden, zitten er in dit stukje blog dus extra veel natuurfoto`s... (We hielden het deftig, op de blog toch... haha)

Na me Piepeke van alle kanten op het doek vast te leggen, wat haar heel wat moeite en een gescheurde broek kostte om het toch maar te krijgen zoals we wilden, kun je wel geloven dat ik niet zoveel water kon aanzien zonder eens, volledig á la Jean, een apenduik in het water te nemen.

Ga jullie wel vertellen, zelfs onder een tropisch zonneke, bergwater blijft bergwater: KOUD!!!! De eerste 2 minuten weet je niet wat je overkomt van koude, en daarna verlies je alle gevoel in je ledematen, en kun je nog wat genieten van je zwemmeke... Hehe

(Piepeke) Mja, kben, na eens met m'n voetekes gevoeld te hebben, wijselijk uit het water gebleven voor de "kiekskes" te trekken. Al was het volgens me keppi, de kou wel waard. t'Moest toch iemand fotograaf van dienst zijn é!

Door het klimmen naar mooie watervaloorden die minder publiekelijk lagen, is m'n broek inderdaad niet veel meer waard, helaas, maar je moet er iets voor over hebben. Was alweer een grote topdag in deze wilde wateren!

Volgende stop wordt Chetumal, eigenlijk meer een tussenstopje onderweg naar de playa's (richting cancun). Daar gaan we tax-free shoppen en op t'gemakje wat rondkuieren om dan morgenavond te vertrekken naar "zon-zee-strand" en dus ook rust-gebieden om ons vakantie in ere af te sluiten met een lekkere pina colada. Verdiend zou ik zo zeggen :)

Jaja, t'eind naderd :s ! Ma t'is al heel mooi geweest, maar ook vermoeiend. k'Denk niet dat ik dit tempo 2 maand zou volhouden en jullie misschien ook niet é. Tuurlijk zijn we blij dat we jullie allemaal zullen terugzien, want we missen jullie ongelooflijk. En de katjes, goh, hopelijk zijn ze ons nog niet vergeten nu ze zo'n goei maatje aan Siegfried gevonden hebben. Kijk er eigenlijk ook al een beetje naar uit om met die twee persekes aan m'n hoofd, in't zetelke te poefen. Niet te hoeven denken aan slaapplaats enzo, hmmmm

Toch dat reizen is top, zeker voor herhaling vatbaar!!!

kGa jullie laten, nog beetje rondneuzen hier...

knuffelkes en soentjes voor de hele wereld en zeker voor jullie

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

(Jantje) Ja, met gemengde gevoelens, het einde nadert nu snel...

Nog eventjes praktisch: de dinsdag plaatsen we ergens in de vroege voormiddag onze benen terug op Belgisch grondgebied, dus tegen de middag zijn we ongeveer thuis. Dan zouden we de mama van Piepeke vereren met een bezoekje want het is haar verjaardag hé, hiep hiep hiep hoeraaaa... (We kunnen misschien Siegfried van het appartementje meebrengen, als hij er nog weg wil natuurlijk, om ´s middags samen iets te eten?) Dinsdagavond is het al meteen schooltje, uitpakken, uitrusten, boodschappen doen, was insteken, etc, mo ga Hanneke via berichtjes updaten, waarschijnlijk wel tijd om eens binnen te springen hoor, broerie!!!

De woensdag maken we dan de hele middag tijd voor Hanneke, Mama en haar lekkere stovertjes, Mientje als ze zin heeft in stovertjes (of in ons zien) en nadien Papz, Xje en de schaaptjes. En ´s avonds alweere schooltje, `t gewone leven gaat rap in gang moeten schieten... Vo Hanneke, dan zie je me dinsdagavond, woensdag hele middag, donderdag avond spring je ook maar eens binnen en vrijdagavond kunnen we filmpje doen? We zien wel. Love you wi!

Is dat een beetje ok voor iedereen? Ga blij zijn alsek jullie zie!

Grote natte zoenen! Vanuit het land van de 501 watervalletjes! Xxxxxx

15. San Cristobal de las Casas: The good, the bad and the ugly.

(Piepeke) hoi iedereen! Hier zijn we al terug, we hadden nog wat tijd over deze avond dus bij deze... Nuja, tis ook een beetje voor onszelf dat we hier schrijven. Het is soms nodig, want het gaat allemaal zo rap, we moeten al eens goed denken waar we nu weer zitten ;) En hoe meer we bloggen, des te meer fans we krijgen, ook leuk natuurlijk!
Zoals we gisteren al schreven zijn we vandaag verder getrokken naar San Cristobal. Kort ritje van zo'n 2 uren omhoog rijden naar zo'n 2200 m boven de zeespiegel. We merkten dus ook direct dat we hier wel een vest zouden kunnen gebruiken.

Na eerst ons rugzakken in de safe van het busstation (mits betaling) afgezet te hebben, zijn we verder t'stad ingetrokken. Leuk, pittoresk en gezellig, maar in tegenstelling tot wat de trotter ons wist te vertellen (editie 1998) niet vreemd aan toerisme. Even wat verkend en dan op zoek gegaan naar ons te huren paardjes...

Het idée van 2 paardjes ergens zomaar mee te krijgen en eventjes de bergen en indianendorpjes te verkennen, was misschien net iets te romantisch. Niemand is hier blijkbaar zot genoeg om 2 toeristjes te zien sukkelen op een paard die hen ergens wel dierbaar is. (voor te lachen met ons zouden ze het niet laten en gelijk hebben ze)

Uiteindelijk wel iets gevonden die ons aanstond, met gids dan wel of toch iets dat er moest voor dienen :)

(Jantje) Wat ons in België een uurtje rondjes draaien in de manège op een oude knol zou kosten, betaalden we hier voor een groeptocht te paard, met gids, naar de Totzil dorpen. Even terzijde (meer later), de Totzils zijn stammen die hier in de verre omtrek wonen en nog zo goed als het kan aan hun cultuur vasthouden.

De groep bleek te bestaan uit Piepeke en ik. De gids bleek een gastje van net 14 jaar te zijn die ons niet lastig viel door ononderbroken in het Spaans te babbelen over dingen die ons toch niet zouden interesseren. Uiteindelijk kregen we dan toch nog waarvoor we kwamen, zo bleek.

De doortocht was zwaar, want mijn paardrijtechniek was roestig, en die van Piepeke bijna onbestaand, met de nodige misselijkheid van het hobbelen, spierpijn en blaren op de poep tot gevolg.

En toch, na een tijdje kregen we het best wel onder de knie, letterlijk dan. Diègo, onze gids, blij om eindelijk eens niet op stap te zijn met 6 dikke Duitse zestigplussers, begon het tempo op te drijven en het voorgeschreven traject in te wisselen voor extreem stijle en smalle bergpaadjes tussen de struiken.

In ons beste galop met z´n drieën over de weiden stormen, rond je niets dan bergen, bos en nog meer natuur, het is een onbeschrijfelijke ervaring en in ons hoofd speelden we een hele namiddag de hoofdrol in elke goeie Westernfilm die we maar konden bedenken. Watch out, here come "the good, the bad and the ugly", in real-time...

(Piepeke) Jaja, je kan het je zo goed niet voorstellen. Zalig gewoon, nou ja, kwestie van vrijheid dan toch. Ons poep en kietjes wat minder natuurlijk, maar t'was het zeker meer dan waard. M'n knie/been viel op het moment ook heel goed mee, alleen nu wat minder. In het midden van de rit zijn we gestopt in Chamula, het dorpje dat beschreven stond als moeilijk toegankelijk voor toeristen. Dat zal dan ook wel 10 jaar geleden geweest zijn, want eenmaal binnengereden, wilden ze ons al vanalles aansmeren. Uit respect hebben we het toch maar gelaten om foto's te nemen aangezien de trotter ons iets zei alla "fototoestel afgeven of t'gevang in". Wel eindelijk authentiek handwerk gezien, t'soort dat je niet honderd keer tegenkomt in de volgende kraampjes.

Het was zeker dus 1 van ons toppers in de reis, allebei enorm genoten van het uitzicht en lachende indianenkindjes, hihi. Maar nu dus wel enorm stijf, voor zover het sportieve gedeelte, hihi...

s'Avond nog wat verder rond gekeken in dit stadje, maar wegens stijf en koud ons lekker knus gesetteld in dit koffiehuisje/internetcafé.

Vanavond vertrekt ons buske nog naar Palenque, waar we 1 nachtje en 2 volle dagen vertoeven.

Groetjes daar en tot gauw op ons blogske...

dikke soenen en vele knuffelkes vanuit dit mooi landje

xxxxxxxxxx piepeke

(Jantje) San Christobal de las Casas. De naam komt zo uit een hartverwarmende western, maar op 2200m hoogte is elk stadje koud. Je vind er de combinatie van authentieke cultuur, coffeeshops waar in een hoekje een oude ketel koffiebonen aan het branden is, moderne travelshops die al iPhoneGuides verkopen in 15 talen, en tal van gezellige bistros die `s avonds live muziek aanbieden.

En dat willen we niet missen natuurlijk...

`t Avontuur duurt nog exact één weekje, dus we zien jullie gauw...

Dikke soen kapoen! xxxxxxxxx Janneman Robinson

14. Tuxtla Gutiérrez: Christmas in style

Vergeet niet eerst blog 13 Villahermosa, deel 2, te lezen!

(Jantje) Grappig hoe je zo op reis bepaalde rituelen en gewoontes kweekt eigenlijk.

Ons nieuwste slimgevonden (vinden we zelf) gewoonte is om niet meer met twee, volgeladen met rugzakken en ander tuig, in de volle hitte rond te lopen op zoek naar een hotelleke, maar dat 1 van ons op de zocalo (centraal plein) blijft met al het gerief, terwijl de ander rondloopt.

Klinkt simpel eigenlijk als je het zo leest. Hah!

Anywhoes, het zoeken naar een hotelletje toen we in Tuxtla Gutiérrez aankwamen, liep niet van een leien dakje.
We kwamen uit mottig en koud weer, dus met pull en vestje aan, en bereikten zo de Zocalo onder een hete 30graden zon. Moe en bezweet een deftig hotelletje vinden, ´t is geen eenvoudige opgave. Maar na anderhalf uur quadras aflopen toch eentje gevonden, en wat voor eentje. Waarschijnlijk niet de mooiste, maar zeker de properste al van deze reis, vlakbij het centrale plein (ja en toch anderhalf uur ernaast gekeken ja :-p), toch bijna het goedkoopste tot nu toe, en een badkamertje in massief (nep) marmer. Proooooooper.

O even uitleggen hoe het hier werkt, echt gewoon fantastisch. De straten volgen net zoals in Oaxaca een perfect dambord-patroon. De locale bevolking legt je dus de weg uit a la: 3 quadras naar daar en 2 naar daar en zo, echt makkelijk. Nu, in Tuxtla G, is het nog een stukje makkelijker zelf, want de straatnamen hier zijn genoemd naar hun ligging.

"Vrij vertaalt": ons hotel ligt in 1-zuid-richting-west-straat. En de eerste busrit vertrok vanop de hoek van de 7-zuid-richting-oost-straat en de 3-oost-richting-zuid straat. Zalig gewoon.

Soitjes, ´t was tijd om die prachtige douche van ons hotel eens uit te proberen, en daguitstap één te maken...

(Piepeke) Rarara, ons eerste uitstapje was naar de locale zoo, hihi nog meer beestjes dus! Veel ga ik daar dus niet op ingaan of ik zou jullie toch maar vervelen, maar t'was allesinds een prachtig park. Hier zaten de dieren wel zo veel mogelijk in hun natuurlijke omgeving en geen gids die ons in't spaans probeerde te imponeren over de verschillende boomsoorten... Gewoon heel op't gemak rondkijken op eigen tempo en ons amuseren tussen al dat wild!

s'Avond zijn we wegens gebrek aan t'vinden van een goed restaurantje, iets gaan eten naar de pizzahut en het terugkeren, tjah was het dus mijn toer om gewond te geraken...

Bij het oversteken van een drukke baan, ben ik met mijn sandaaltjes tussen één van de veel te brede rioolroosters terecht gekomen. (levensgevaarlijk gewoon, die riolen hier) k'Zat er met 1 been tot mijn knie in en met mijn andere voet heb ik me willen tegen houden, maar helaas er ook half in gesukkelt :(

Gelukkig kon ik nog roepen naar Jan, die zich van geen kwaad bewust, de bus wou opstappen.

Gevolg: de eerste momenten veel gebleit, een ei op m'n ene been en m'n andere been blauw tot aan m'n knie. Jan (gentleman als hij is) heeft me dan ondersteund terwijl we strompelend naar het hotel terugkeerden. Nu ja, er is zowiezo niks gebroken en vandaag kan ik er al weer redelijk op wandelen, beetje trager weliswaar ;) kDacht eigenlijk dat het vandaag echt wel heel dik zou staan, maar dat valt gelukkig goed mee. Genoeg gewonden deze reis, zou ik zo zeggen!

(Jantje) Ja liefst, want 1. het wordt erger en erger, en 2. de trouwe bloglezers zullen al door hebben dat het elks op z´n beurt eens iets tegenkomen is, dus I´m next... Creepy.

Vandaag dus de drie benen gestrekt, hehe, en in de 7-zuid-richting-oost-straat (we stonden eerst in de 7-oost-richting-zuid-straat, hah) een busje genomen naar Chiapa de Corso, een liefelijk gezellig en echt fotogeniek dorpje. Daar naar de kade gewandeld en voor de tweede keer deze reis op een bootje gesprongen.

Doel van de trip: Cañon del Sumidero, een rivier die zich in miljoenen jaren tijd een pad geërodeerd heeft tussen de bergen. We zagen er eerst wat vlinders, vogels en krokodielen (waar we na 3 dagen beestjes zien eigenlijk niet zo hard meer van onder de indruk waren, hehe), en dan werd het uitzicht mooier en mooier.

Op het hoogtepunt (of is het nu dieptepunt?) van de trip bevonden we ons op het water, met aan elke kant een rotswand die volledig vertikaal bijna een hele kilometer hoog was!!! Geen telelens was groot genoeg om het geheel te kieken, zo imposant zeg!

Trouwens, op een gegeven moment kwam er in het midden van de rots een miniwatervalletje uit. Niet veel, nauwelijks de hoeveelheid water die uit een douchekop - Belgium, not Mexico - stroomt.

Gevolg, enkel op die rotswand groeit kan er een klein beetje vegetatie overleven. Meer dan wat mos is het niet, maar samen vormt het wel een levende kerstboom van vorm, van zo´n goeie 800m hoog.

Merry christmas in style.

Dan gegeten (ook hier krijg je nooit hetzelfde als de prentjes op de kaart, bah!), met z´n 15 in een minibusje (record niet gebroken) en beetje bloggen hè... Morgen is het vroeg dag dus...

(Piepeke) We slapen nog 1 nachtje hier in Tuxtla om morgenvroeg (vroeg is toch de bedoeling) rond een uur of 7 te vertekken naar San Cristobal de las Casas... Pittoresk stadje met heel veel bezichtegingen en we hopen ook één van de indianendorpjes te kunnen bezoeken. Helaas zijn die heel moeilijk toegankelijk voor toeristen dus good luck voor ons. We hopen de 7 km tocht te paard te doen als dit lukt met mijn been tenminste, we zien wel. s'Avonds reizen we dan direct al door met de nachtbus naar Palenque...

Drukke dagen dus, maar t'komt allemaal goed ;)

Hoe is het daar trouwens nog? Hier is het weer al helemaal terug dik in orde, lekker warm overdag en s'avonds goed fris, ideaal om te slapen...

Oja mama, we hebben die 2 pakjes een paar dagen geleden opgestuurd, maar dat ging zowiezo zo'n 10 dagen duren dus dat zal rond de 28ste november pas zijn! Je moet ons trouwens eens tonen hoe je ons Muppet in bedwang kan houden tijdens het kammen. (lukt ons niet zo goed)

t'Is tijd om Tuxtla by night nog wat te verkennen dus k'ga jullie laten...

Niet vergeten: k'Ziet jullie allemaal graag en tussen ons gezegd en gebleven: kga blij zijn als ik jullie terug zie, want kmis jullie wel een beetje hoor!

dikke knuffels en vele zoentjes xxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

(Jantje) We zien jullie allemaal zo graag zelfs, dat we nog voor niemand een souveniertje gekocht hebben. Lief he dat we jullie het niet aandoen om een ongemeende "ooo zo lief" te moeten uiten bij het zien van een kitcherig 12-in-een-dozijn prulletje?

Nee echt serieus nu, het is echt jammer dat alle kleine stalletjes exact dezelfde "authentieke" "lap-die-toeristen-er-eens-goed-bij" dingetjes verkopen. Maar voor de rest, een fantastisch land. En toch, lopen we echt heel veel aan jullie te denken. We missen jullie echt. Wou ook nog even zeggen...

- Muppet stil gekregen? Echt, moet je gewoon tonen, en foto´s van trekken, hahaha, is een uniekum! Hoe is het met ons Munchkie? Moet van Piepeke zeggen dat we ondertussen wel een foto van een hangbuikzwijntje hebben, hihi, voor de papa, hihi.

- Vind het jammer van je kiekske, Papz, moja er lopen er hier genoeg, we brengen er wel eentje mee! Ah één vogel maakt de lente niet en beter één in het kiekenkot dan 10 op je land, of zo... Goed voor elkaar zorgen he. Ps Xje, de chocomelk trekt hier op niets, hint hint, hehe.

- Miss you too wi broere. Geen wow en keukenrebellennieuws meer? Cinemaatje lijkt me schitterend, vandaag trouwens een Cinépolisio gezien, haha! Film van Hitman was ook goed dus dat beloofd. Ik siet je graag! Echt mazzzzz! Muah!

- De bomma nog steeds online! Superhip wi! Trouwens bommatje, je moet eens op F5 (Helemaal op de allerbovenste rij op je toetsenbord) duwen, die knop is ook "vernieuwen" en is stoerder, haha.

- Oei zou ons huis er nog staan? Had waarschijnlijk mijn rekening van Telenet moeten betalen voor ik het appartementje overliet... Ah ja geen nieuws goed nieuws en geef ons katjes een extra knuffeltje voor ons he!

- Was leuk belletje te krijgen he? Wees maar beetje voorzichtig met al dat werken wi. Volgende keer nemen we je allemaal mee dan hoef je ons niet te missen. t´Lijkt alsof je ook wel vakantie kunt gebruiken. Love you wi.

- Empathie, haha, maatje, geloof je toch zelf niet? Moest lachen toen je schreef over onze discussies. Mis ze zelfs, haha! Voor mij één suikertje en een goeie slok melk hè!

- Ai ai, zeg maar aan Maarten dat hij dit weekend extra teddybeergehalte toont he. Wat trouwens leuk berichtje van hem (alle, we denken het toch, SCS nodig haha), dank je. Speciaal voor ons Mientje sturen we als attachtment wel een extra straaltje zon, ok?

En natuurlijk voor al de rest ook, vele zonnestraaltjes, zoentjes, groetjes en knuffeltjes.

Janneman Robinson

13. Villahermosa Deel2: The more the better

(Jantje) Mo echt, een krokodil hè, in dat park!!!
Anyways we zitten terug even aan een computador, tijd om ons verhaal van de vorige keer af te werken.
Zoals vaak vroeg opgestaan om dan toch enkele uren te spenderen aan nog een klein tukske bij, onbijt op bed, nog een klein tukske en dan nog heel eventjes een klein tukske, en dan toch pas tegen de middag te geraken waar we wouden zijn.
Eergisteren was dat YumKa, een park van een goei 11ha groot, terug om beestjes te zien. In Yumka zie je ze volledig in "hun natuurlijke omgeving", alhoewel die quotes geen klein beetje nodig zijn hier.
Eerst zie je een schitterende tijger, en dan wacht je tussen enkele lieve, tot ze doorhebben dat je geen eten voor hen bijhebt, papegaaien, op de gids.

Die gids neemt je dan mee terwijl je een halfuurtje in het bos wandelt en in het Spaans de uitleg krijgt van alle soorten boompjes die er stonden. Oersaai en meer dan een everzwijn en wat grappige miertjes zag je dus niet.

Daarna stap je op een bus, die neemt je dan mee op een tocht van een klein uurtje tussen wat weiden, net zoals je ze in de streek rond Damme ook vind, waar wat giraffes, koeien en andere graseters zich geriefelijk stonden te vervelen.
De tofste attractie van het hele park, was nog de terugrit...

(Piepeke) Heel stom park dus! We hadden er allebij heel veel bij voorgesteld, maar grote teleurstelling dus... De terugweg daarentegen was een ervaring op zich. Stel je een mini- busje, nou ja, auto voor en stop er 22 mexicaantjes en 2 europeaantjes in, grappig zicht. t'Heeft waarschijnlijk iets weg van 24 zwijntjes op een vierkante meter modder bijeen gepropt!
Hebben we dan toch ook eens meegemaakt :) The more, the better, uit het standpunt van de chauffeur dan toch...
We vroegen ons soms ook toch al af, waarom sommige straten hier naar datums vernoemd zijn...
s'Avonds bracht avenue 20 novembre ons het antwoord. Het was blijkbaar die dag de 98ste verjaardag van de dag van de revolutie in Mexico... Groot feest dus. Straten vol met groepen die de stoet aanvulden. Je zag er zowat alle sporten, scholen, universiteiten, jeugdbewegingen en beroepen passeren, aangevuld met tussenin de bijhorende fanfares! Alles met de nodige dansjes en show geoefend, leuk om te zien.

(jantje) Inderdaad niet te vergelijken met de lokale carnavalsstoet van bij ons... Neem een 4vaksbaan voor, prop dat vol met kleurrijke festiviteiten over een afstand van ongeveer de lengte van de Langestraat. Neem zo 5 van die straten, zet ze elks op de beurt in beweging op de fameuze avenue, en feesten maar.
Bleek het dan toch nog een geamuseerde dag te zijn.
Tijd om...
Verhaaltje nr14 te lezen. :-p

Dikke kusjes van Piepeke en Jannemanrobinson

12. Villahermosa: the more, the better

(Jantje) Hey hey iedereen! Hier zijn ze weer met meer nieuws. We hebben net even de reacties gelezen en is echt tof dat we er fans bijkrijgen. :-) Het is inderdaad niet zo makkelijk om met ons basis Spaans (Si, No en Te Quiero Taco Bell) zo rond te reizen, maar wel een heuse belevenis.
Dat rondreizen, en dan heb ik het niet over de nachtbussen maar over de manier waarop het "openbaar" vervoer hier georganiseerd is, begint trouwens grappiger en grappiger te worden.
Tot nu toe waren het dus een soort kleine bussen, die al dan niet duidelijk op de voorkant hebben staan waar ze naar toe gaan, maar nu namen we eergisteren voor de eerste keer een taxi.
´t Grappige is dat een taxi niet 1 paar passagiers, maar zo veel mogelijk mensen met ongeveer dezelfde bestemming meenemen. Zo zaten we met z´n zessen in een taxi (Piepeke op me schoot vanvoor haha) op een 17km lange wegrit gepropt.

Achteraf gezien, zeker de moeite waard, want we kwamen bij een schitterende waterval, Salto de Eyipantla. Jammer genoeg ondertussen al serieus toeristisch uitgebaat, maar door echt nog steeds geen schitterend weer (wat vind je trouwens van ons schoon parapluutjes?) weinig volk.
Goeie plek om wat toffe fotootjes te kieken en ons verblijf in de boerenbuiten af te sluiten.


Tijd voor alweer een extreem uitputtende nachtrit, richting Villahermosa...

(Piepeke) Amai ni, vermoeiend... t'Vervelende is dat we nu redelijk wat stadjes dicht bij mekaar willen zien, dus de nachtbussen duren gemiddeld zo'n 4u. Als we de laatste bus s'avonds rond 23u nemen, komen we nog maar rond 3u toe. Wat dus wil zeggen dat we niet veel slapen :-(


Het zoeken achter een hotelleke viel niet zo goed mee. Ofwel zag je iets wat de moeite waard bleek om verder te informeren, bleek dat eigenlijk iets boven ons budget te liggen, ofwel zag je de muizen in de gang rondsluipen. Dat laatste leek ons toch niet zo aantrekkelijk. Mooi hotel uitgekozen dus, prijs/kwaliteit dik in orde...
Eenmaal gesetteld zijn we naar een museum (ons eerste, hihi) getrokken. Wel niet zomaar een museum (anders zou je ons daar niet vinden) maar een openlucht met klein dierenpark in.
Echt wel de moeite waard! In't binnenkomen, waren we direct al tussen de beestjes, van aapjes tot tijgers en papegaaien en reptielen, t'zat er allemaal (helaas geen hangbuikzwijn te bespeuren, sorry papa, die foto zallek je besparen, hihi, moptje é). Zelfs tussen één of ander raar beest (kruising tussen aap en zwijn) tapirs hoor ik nu van jantje, gewandeld. Tamme diertjes en heel sociaal, duidelijk gewend aan mensen. Jammer genoeg geen fotokes van aangezien m'n batterij van m'n fototoestel leeg was. Typisch é. Erger nog, we wilden nu eens tonen dat we in een museum waren geweest, tjah pech, t'stonden nogthans enkele mooie beelden verspreid in dat oerwoud. Misschien toevallig later nog eens in ons reis, alhoewel ;)

(jantje) Inderdaad, net toen het stukje dierentuin gedaan was, en we aan het deel aankwamen waar de Altaren (soort tronen) en andere indrukwekkende graveringen stonden, die de vredelievende Olmeken in de goeie ouwe tijd gemaakt hebben, was het gedaan met fotookes trekken (especially sorry aan Mientje). Jammer eigenlijk, want de mensen van Villahermosa hebben er alles aan gedaan de beelden in dezelfde omgeving onder te brengen als waar ze gevonden waren, jungle dus.
Met andere woorden, drie uur gelopen onder de boompjes, gevloekt op die camera bij elk beeld, en af en toe even stil gelegen op een bankje om naar de boomtoppen te turen.
Uiteindelijk 7 eekhoorns en 12 aapjes boven ons hoofd geteld, die samen ons 4 keer geraakt hebben met takjes en nootjes die naar beneden vielen, haha, best wel tof om diezelfde dieren dan ook eens helemaal vrij te zien.

Werd het ons wel even helemaal te gek, je kunt het je eigenlijk zo zot niet voorstellen, en natuurlijk toevallig als die camera plat was (nog meer gevloek), toen we nadien rond een prachtig meer aan het genieten waren van de zon, een bruggetje wilden oversteken en daar in het midden van het pad een 2m lange bezitter van 144 glimmende tanden zagen liggen.
Een levensechte krokodil, nee echt niet vanachter tralies gezien, die op enkele meters van ons voeten gezellig lag te zonnen.

Onze gps toch even klein beetje bijgesteld, coordinaten op een restaurantje ingezet, en zo was die dag ook alweer gedaan.

To be continued very soon (alweer een internetcafeetje dat te vroeg naar ons goesting sluit... bah)

dikke kussen aan iedereen van ons alletwee xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
piepeke en janneman robinson

11. San Andrès Tuxtla: Na regen komt zonneschijn

(piepeke) happy birthday to me... hihi, dankjewel iedereen om aan mij te denken!
Jantje legt me in de watten hoor! jaja, met m'n 22 jaarkes, kbegin dat toch te voelen hoor al dat backpacktravellen, de rugzak weegt direct kilo's meer :-)
Voor hier in San Andrès te komen hadden we al 2 bussen nodig en "el camion" (=kleine busjes), dus eigenlijk hadden we het al moeten zien aankomen, maar ja, ware avonturiers zoals we zijn, dapper doordoen en blijven gaan... twas dan ook wel eventjes slikken toen we hier aankwamen! Amai, er is hier dus gewoonweg niets, zooo saai, alle wegen liggen open, de drie-sterren hotels zien eruit alsof ze overvallen zijn door een insektenplaag en bovendien regent het de godsganse dag... Tjah, kleine reactie op Siegfried: Welk exotisch land om te vieren?!

(Jantje) De rest van de dag, we waren toch te moe en het was toch te laat om nog een uitstap te doen, hebben we dan gevuld met toffe spelletjes zoals schop-de-steen, bekijk-de-straathond, fotografeer-je-neushaar en het ultieme, maar toch vermoeiende volg-de-cowboy. Uiteindelijk bleek dat het paard dus toch meer uithoudingsvermogen kent dan wij...

En dan, net voor het eten van een spaghetti met tomatensmaak en lasagne met tomatensmaak, het ultieme tutuuuum-moment. In een dorpje met nog geen 10 000 inwoners, dit inclusief 6300 straathonden en 3200 straatkatten, met een ingang via een ondergrondse parking, een electrozaakje gevonden. En tussen de wasmachines en haardrogers, hing hij. Klein, zwart, onduidelijke verpakking, en naast een verkoper die het als mobiele modem probeerde te verkopen, dé langgezochte SmartCardReader. Eindelijk, eindelijk een manier om ons blogje nu al te decoreren met enkele fotootjes.
Zoals een kind met nieuw speelgoed, (hoezo zoals?) dan ons intrek genomen in een eigenlijk best wel gezellig hotelletje, nog even wat geknuffeld en een kaartje dat ik gemaakt heb door een zakje doormidden te snijden aan me liefste BDayBabe gegeven, en ingeslapen met de belofte dat de volgende dag een stuk beter zou zijn...

(Piepeke) Lekker uitgeslapen opgestaan, jammer genoeg nog steeds regen, maar met opgeheven hoofd de jungle ingetrokken... Daguitstapje naar Catemaco leek ons de ideale manier om dit lege dorpje te ontvluchten. Best wel een gezellig dorpje, niet zo ver van hier en met een prachtig groot meer dat we met persoonlijke gids afgevaren hebben. Toch wel handig, de combinatie, boerendorp + laagseizoen, kan alles lekker intiem. Echt wel de moeite trouwens, mooie eilandjes, een toffe rondleiding gekregen over bepaalde rituelen waarmee een "shaman" geneeskundige krachten put uit planten. Nouja, aangezien het wel allemaal in't Spaans was, hebben we met wat geluk 1/3 verstaan, maar we doen ons best en zij ook, hihi. Trouwens 1 nieuw zinnetje bijgeleerd vandaag: "pas op voor die vleermuizen als je daar binnengaat". Jammer genoeg voor mij, pas achteraf begrepen :s ! Ook langs het eilandje van de "makaken" gevaren. (niet zoals we ze in Antwerpen tegenkomen) Voor alle duidelijkheid: t'zijn dus plaatselijke aapjes hé. Leuk om te zien dat die beestjes ook eens kunnen genieten van een goeie knuffel!

(Jantje) Voor de WOWers onder ons, een lvl80 human healing shaman met maxed out alchemy gezien dus.
Na ons heerlijk maar toch klein beetje fris tochtje op het water, nog wat rondgekeken en in een restaurantje met flashy roze tafellakens Camarones (scampi´s, of toch poging tot) gaan eten.
Hebben we ons echt beklaagd.
Dan geprobeerd het geheel weg te werken door op de Zocalo een ijsje te likken.
Hebben we ons ook echt beklaagd.
Dan nadien een heerlijke hotdog gegeten.
De combinatie afschuwelijke scampi´s + buitenaards ijsje + hotdog + volgepropt busje op bergwegels, hebben we ons dan heel echt erg beklaagd.
Motilium dus toch bovengehaald, haha, uiteindelijk dus echt alles in ons EHBOkistje al gebruikt...
Jammer genoeg was het vandaag dan te snel te laat om el laguna encantada, het betoverde meer te bezoeken. Dit is een natuurfenomeen waar het waterpeil in het meer omhoog komt als het mooi weer is, en zakt als het regent.
Ah ja, morgen wat vroeger opstaan.

(Piepeke) Ja en zo zit m'n verjaardag erop, hihi, maar toegeven: het is voor mij al heel de maand een beetje verjaardag hoor! En die tocht op het meer was echt wel prachtig, dus toch een leuke dag in dit verlaten oord!
Het pakje met schaakbord dat ik wil opsturen naar mama, zal toch nog eventjes op zich laten wachten, aangezien hier dus geen postkantoor te bespeuren valt. (hoe overleven mensen hier toch?) Hopelijk in Villahermosa wat meer geluk!
We verblijven hier nog 1 nachtje dus morgen weer een daguitstap. Vroeg opstaan dan dat meer gaan bekijken met iets verder een enorm mooie waterval, naar 't schijnt en dan in de namiddag doen we normaal gezien Nanciyaga. Een ecologisch park in tropisch regenwoud waar je kan zwemmen in bronwater en kan genieten van temozcal (= turks stoombad).
s'Avonds gaan we dan weer een stukje verder richting Villahermosa... leuke plannen dus.
Nog keer allemaal merci om aan mij (ons) te denken! Tof om op zo'n afstand toch nog zoveel "gelukswensen" te krijgen. En geloof me, gelukkig zijn we wel! Al slaat de heimwee in een dorpje als deze toch al rapper toe... We missen jullie...
vele kusjes en knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

(Jantje) Ga ook even melig doen dan, hehe. ´k Mis jullie eigenlijk allemaal ongeloofelijk veel. Doet dan ook echt superdeugd om af en toe, lang of kort, jullie te "horen" op ons blogje.
Is al een leuk concept geweest tot nu toe en we gaan nu direct beginnen fotootjes bijplaatsen.
Nie letten op hoe wit we zijn op de eerste fotootjes hoor, haha!
Hoe ongeloofelijk zalig het ook is om met ons tweetjes even weg te zijn uit de dagelijkse sfeer, de bekende gezichten en de rompslomp van het alledaagse, me hartje zal een vreugdesprongetje maken als we jullie terug zien!
Trouwens moerke, we komen de dinsdagvoormiddag aan, dus gaat beetje moeilijk zijn om ons op te halen :-(
Hele dikke knuffels en vele soentjes voor iedereen!
xxxxxxxxxxxxxx

10. Oaxaca. Halfway trough the dream.

(Jantje) Als er één roetsjbaan is ter wereld die je toch minimum één keer in je leven moet meegemaakt hebben (niet voor zwangere vrouwen of mensen met hartklachten), is het wel de busrit van Puerto Escondido naar Oaxaca. Nauwelijks meer dan een door geiten platgestampt bergwegeltje, met bochten boven ravijnen waarvan we blij waren dat het nacht was zodat we niet zagen hoe diep ze waren, en een chauffeur die dacht dat hij vanuit z´n luie zetel op zijn PlayStation3 een tof race-spelletje aan het spelen was.
Hij kreeg dan ook 300 bonuspunten toen hij een auto letterlijk van de baan reed. Gelukkig was er geen schade!
Mijn rugzak zit dan misschien voor de helft gevuld met geneesmiddelen allerhande, de Motilliums is het enige dat we nog niet echt nodig gehad hebben. Alhoewel het op de bus toch nipt was...
Met slappe benen stapten we dan ook vanochten vroeg uit in Oaxaca, een koloniaal stadje die om één of andere reden de industriële revolutie gemist heeft en daarom een aangenaam karakter uitstraalt.
Het is er in de zon aangenaam warm en in de schaduw gezellig koel. Het gezellig kuieren door de straatjes deed me een heel klein beetje denken aan Brugge, maar dan in een veel aangenamer klimaat. De straten liggen in een perfect dambordpatroon, waardoor alles gemakkelijk te vinden is, we hebben het hotelletje dan ook vrij snel gevonden. (4 quadras naar ´t noorden en 2 naar ´t westen, easy).
Deze keer echter geen pensionnetje om positief over naar huis te schrijven, we besparen je de namen van de beestjes die in de badkamer rondliepen, maar wel tof gelegen, middenin de studentenbuurt.

(Piepeke) De eerste dag beetje vermoeid toegekomen van de helse busrit. t'Was bovendien redelijk vroeg in de ochtend dus hebben we besloten ons eerste uurkes hier in Oaxaca te genieten van een lekker tukske. Gelukkig konden we al heel vroeg in't hotel inchecken dus tegen de middag waren we alweer fris om de buurt te verkennen...
Eerst wat kerkjes bezocht, zelfs foto's van orgel getrokken vo me papa, hihi en wat rondgekuierd op de Zocalo. Een heel levendig straatbeeld hier, ook heel netjes maar net iets minder gezellig dan Acapulco. (naar eigen mening)
s'Avonds grote paniek (eigelijk meer ik dan me keppi) ! kWou nog wat de plannen regelen voor de rest van de reis, blijkt dus dat er nog heel veel "moet" gezien worden in een heel beperkte tijd. Nouja, "moet gezien worden" is niet waar, maar geen van ons wil ook maar iets schrappen van wat nog op de teziene lijst staat. Neem daar dan de tijd nodig om ons van punt A naar B te brengen, word alles wel net iets te nipt... Maar t'lukt wel! t'Moet ook wel leuk blijven natuurlijk, in die zin dat we niet oververmoeid willen terugkeren naar België en we willen ook wel genieten van wat we nog te zien krijgen...
Vandaag naar de "famous" en "authentieke" indianenmarkt in de stad geweest... Tjah wat je authentiek noemt tenminste! Alles heel mooi, daar niet van, maar als je alles zo'n 50 keer ziet in alle stalletjes aanwezig, zou je toch beginnen twijfelen. Zeker omdat het echt wel helemaal identiek is... hmmm handwerk of bandwerk...

(jantje) Onder het motto "liever geen kitch maar ook niet met lege handen naar huis", probeerden we ons geluk hier vlak bij het hotel, waar straten vol met boekenstalletjes stonden. Enkele prachtige fotoboeken (waaronder één vol met authentieke, echt deze keer, orgels in alle kerken in provincie Oaxaca voor de papa) ook net niet gekocht, omdat die sloebers ze, waarschijnlijk per ongeluk hoor, volledig in het Spaans hebben afgedrukt. Sorry de papa.
Vannacht reizen we toch wel 14u door, deze keer geen misverstand of vertaalfout, tot we aan de Golfkust zitten. Ja me Piepeke zei het al, we hebben eens alles op een rijtje gezet en willen onze tijd hier echt wel nog goed vullen, dus wordt het toch een beetje reppen.
Dit gaat wel niet op voor de laatste dagen, waar we de 4dagentocht door de jungle laten vallen hebben voor nog vier dagen uitrusten en zwemmen. Jungle zien we nog genoeg (Palenque bijvoorbeeld, mayatemple IN het oerwoud, waar we voor mientje weer een rolletje foto's zullen volschieten), en in Tuxtla bevindt zich de mooiste dierentuin van Mexico, dus ook aan beestjes geen gebrek.
We gingen trouwens doen alsof we die beestjes niet in de dierentuin maar toch live (in het oerwoud) hebben ge-kiekt, maar de echte kenners onder jullie zouden misschien twijfelen of we die ijsbeer en die pinguins nou echt wel onder die hete zon tegenkwamen.
Oh, over zon gesproken, m'n schatje haar bovenkant is in sneltempo aan het genezen. Ik had namelijk ook al aan zonne-allergie zitten denken, en schaadt het niet dan baadt het niet, dus slikken die Zirtec en goed ingesmeert met anti-allergie-crème en hup, twee dagen later was het verre weg. Nog eens dikke pakkerd trouwens voor ons Mientje, die bij het overlopen van de het wat-neem-ik-mee-op-reis-lijstje opmerkte dat we dat nog niet gepakt hadden. Thanks sister.
Vanochtend trouwens een hele schelle dode huid van me voetje geknipt, ons Piepeke ontpopt zich hier echt tot ware chirurg. Is nu een ordinair, maar goed verzorgd, wondje op me voet da goed aan 't genezen is, en me hand heeft ook alweer de normale grootte...

En voor de rest hier, alles op goed tempo, maar we genieten er zo ongeloofelijk van. Is echt een fantastische ervaring geweest tot nu toe, en ik blijf vastberaden alle computerzaakjes afschuimen in de hoop een smarcardreader te vinden, zodat we nu al wat fototjes op onze blog zouden kunnen posten, maar helaas pindakaas, nog eventjes wachten dus.
Over pindakaas gesproken, tijd voor een stuutje met choco. Haha.
Dikke zon-en-liefde-overgoten kusjes vanuit het zwoele Latin-America...
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Ps: Broertje, dikke proficiat met je "No life and daim proud of it" titel!!! Je werksje voor school niet verwaarlozen hoor! Zie al uit om beetje samen terug te lvllen met je in de vakantie of zo. MYSVM+HVJ

Ps2: `k Krijg zoveele kusjes van me Piepeke hier op reis he, lekker wi. :-)

(Piepeke) Jaja, beetje zoenen é ;)
Je hoort het dus, geen reden om met ons in te zitten, we zijn nog levend en wel en heeeel gelukkig dat we veel van jullie horen! Zorg daar maar goed voor elkaar, hihi...
Iets voor de mama nu:
kHeb voor mezelf alvast een klein cadeautje gekocht (kon het niet laten liggen). Een marmeren schaakbord. k'Zocht daar al eventjes naar in België, maar wegens niet helemaal mijn smaak en ook veel te duur, nog niet gekocht. Nu dus wel! Aangezien dat toch niet zo handig is om hier overal mee te slepen, zou ik dit opsturen naar jou. Er zit ook een briefje bij in het eerste pakje (tzijn er twee) dus je mag hem zeker openmaken, maar let op heeeeeeel breekbaar. kHeb dit helaas al ondervonden, in het krantenpapier zitten dan ook enkele minime stukjes die afgebroken zijn, dus voorzichtig dat je die niet verliest... Eenmaal thuis zal ik wel eens tijd maken om die rustig terug te lijmen...
Oja, tof dat je aan ons denkt, maar je hoeft er zeker niet mee in te zitten. We letten wel op wat we doen, beloofd!!! merci voor je leuke reacties wel en om mee te helpen met Siegfried om voor de katjes te zorgen...
M'n allergie is ook al bijna helemaal weg, k'overleef het wel :)

Jah t'word inderdaad tijd voor lekker avondmaal, hihi, goed dat choco hier niet onbekend is...
Vele groetjes, knuffels, kussen aan iedereen, tot gauw, adios...
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

9. Puerto Escondido: Wie zijn gat verbrand...

(jantje) Surf`s up duuuude. We brengen jullie opnieuw een verhaaltje, deze keer vanuit Puerto Escondido, een uit z`n voegen gebarsten vissersstadje, uitgegroeid tot één van de beste surfstadjes ter wereld.
Hier geraken was anders geen aangename ervaring. Eigenlijk was het afgeraden, door onze ondertussen dikke vriend Trotter, om het traject ´s nachts af te leggen. We werden dan ook voor de eerste keer serieus gefouilleerd voor we mochten opstappen. Ah ja, achteraf gehoord van ´t thuisfront dat de bandieten te druk bezig waren met die andere reizigers (we nemen nu eenmaal het vervoersmiddel van het plebs hier...), het enige dat ons de hele reis overviel was de verachtelijke geur van een chemisch toilet dat al weken kapot was, geen doorsjasmogelijkheden biedt en zich bevond op een halve meter van onze neus. Omdat we de vorige reis door de warmte waren overvallen, kozen we net de bus uit met chauffeur die wereldleider is van de zet-de-airco-een-hele-nacht-op-maximum-fanclub. Gevolg...
Allebei een hele dag gewoon kramp gehad in onze keeltjes, van de kotsneigingen die we moesten onderdrukken op de rit, en een halfverstopte neus.

(Piepeke) t'Voordeel van de nachtbus, we kwamen juist op tijd aan om op't gemak hotel te zoeken en nog een hele dag te kunnen genieten van de woeste wateren! Mja dat zoeken duurde wel iets langer dan hier voorgesteld, want die vriendelijke mexicano's sturen je echt wel van hier na ginder, iedere keer maar 5 minutos zogezegd, om toch maar niet te moeten toegeven dat ze't ni weten...
Nuja, t'hotelleke valt weerom heel goed mee, prachtig uitzicht op't lang strand, mooie kamer en rarara een zwembad... Maar net iets onpersoonlijkers dan het vorige, geen klagen hoor...
Na ingecheckt en iets te hebben gegeten (boterhammeke met choco,hihi) zijn we de zee eens gaan aflopen. t'Zijn dus inderdaad serieuze golfkes hier...
Mooi plekske uitgezocht en ons wat te rusten gelegd, hmm deed deugd na die kiezige nachtrit!
En daarna (hoe zielig het ook klinkt) nog iets gegeten op de hotelkamer en rond 19.30u, lokale tijd, in slaap gevallen met koppijn van vermoeidheid... oh ja, teken dat keer nodig was zeker...

me catching my first wave (hihi)

(jantje) Heerlijk vroeg opgestaan want... Het fameuze internationale surffestival dat hier jaarlijks eind november plaatsvindt, vindt helemaal niet eind, maar midden november plaats... En omdat de mooiste golven ´s ochtends de branding kussen, zijn we vroeg uitgecheckt, om daarna op de tribune, net naast de jury, te kijken naar de surfers die per 4 het water inzwommen en probeerden de hoogste sprongen te maken, langste tunnels (als één van die 3m hoge golven om-plooit) te doorkruisen, ... Na een voormiddag van ooo, aaaaaah, en waauw, zijn we terug een rustig plekje gaan opzoeken.
Terwijl we in ons hoofd onszelf de woestste golven zagen trotseren, hebben we dan maar genoten van de laatste keer zon-zee-strand, want vanavond trekken we opnieuw het binnenland in. Eén van ons heeft nèt een beetje te veel van de zon genoten, want haar billekes zijn mooi babyroze, grappig zicht onder dat rokje. (Maar heb belooft niet te zeggen wie van ons twee, hihi).
Iets geleerd vandaag, als ze in Mexico beweren "De beste ... van héél Mexico", dan menen ze dat ook. Ons avondeten kostte ons met drank en tip misschien wel de volle 6 euro, maar bestond dan ook uit een bordje met Papas (Frietjes, of toch poging tot), salade, en 6 boterhammen op elkaar, gevuld met tomaat, ajuin, salade, guacomole, pepers, omelet, kip, ham, kaas en knapperige bacon. Vind dat maar eens in ons kleine landje...
Nou ja, er zijn best wel dingen die ik mis hoor aan ons kleine landje...

(Piepeke) Ja toch wel, zoals een goeie dokter die me kan geruststellen...
kSta namelijk van boven m'n borst tot in m'n gezicht met blaasjes en bubbels.
Tis eigenlijk al iets beter dan gisteren, maar toch ni echt een zicht. k'Denk één of ander allergie, ma tzou wel handig zijn, moest ik weten de welke :s tZou best wel iets met de zon kunnen te maken hebben, dus veel insmeren met anti-allergie-crème en paar pillekes slikken. We trekken vanavond toch weer t'binnenland in naar Oaxaca dus hopelijk gaat het rap over...
Voor de rest, kmis mijn kattekes, elke keer dak hier poesje hoor miouwen (en das heel regelmatig) denkek aan die twee bengeltjes kon ik hen en heel ons familie maar in ons rugzakske steken é!
Maar we stellen het hier heel goed, als dat een geruststelling kan zijn. Nog geen overvallen of ander gruwelijke gebeurtenissen. (zelfs nog geen tarantulla's tegengekomen) Beetje aan ons kleurke gewerkt, maar tis nog lang niet zoals die mexicaantjes hier hoor, bijna ;) Jantje's vingerkes zijn goed aan't genezen en we zien elkaar nog steeds graag! Goed nieuws dus!
kGa jullie nu verlaten, hihi, maar niet voorgoed hoor... Tis gewoon ons coctailtjes staan te wachten, happy hour van 17-19u, 2 voor de prijs van 1...
Joepieeeeeeeeeeee
kziet jullie graag hoor, ni vergeten é! we missen jullie!
dikke kussen xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx piepeke

(jantje) Piña colada time!!
Oaxaca (lees: wah-hah-kah, onze volgende stop dus) is een megagoed bewaard koloniaal stadje, vanwaar we hopelijk enkele kilometers kunnen wandelen tot de hutjes en tentjes van enkele native-stammen. Kijk Guus, dit is nou een echte Toxicaan. (No relation to: Toxic)
Als altijd kunnen we dus niet goed inschatten in hoeverre we jullie gaan kunnen vertellen over onze avonturen, maar blijven reacties nalaten, zelfs al zijn het kortjes, is echt fijn.
Mis jullie allemaal mazzzzazz.
Dikke dikke soen!!!!
Janneman Robinson

ps broertje, heb eraan gedacht, WOTLK day, haha. Veel plezier maar geniet met mate he, als je puntjes goed zijn ga je in de vakantie des te meer ongestoord kunnen gamen, met mij dan... :-)