4. Teotihuacan. Cafe con leche.

Moordend was ze, de zon vandaag.

(jantje) Het was eigenlijk al goed warm toen we opstonden, 6u30, lekker vroeg. Stevig ontbijtje, we beginnen ons wel te storen aan hoe zoet het is, en dan metro + busje naar de tempels. Ondertussen konden we even kijken hoe het zat met de busverbinding naar Tuluca, onze volgende stop. Blijkt dat een ritje voor twee personen van ongeveer 200km met de bus ongeveer 38 Pesos kost, 2.5 euro, evenveel als drie flessen water. Ja, de Steve Stevaert zou hier gelukkig zijn.
De site, Teotihuacan, was op zich best een belevenis. Basically, weten ze zelf niet zo goed hoe het daar vroeger allemaal was, dus echt veel meer dan een hoop keurig gestapelde stenen was het niet. Wel groot. Echt giga groot. En de zon was zo moordend. Iedere 30 seconden adempauze. Iedere 3 adempauzes een drinkpauze. Iedere 3 drinkpauzes zonnecreme smeren. We hadden dus niet genoeg zonnecreme om de afstand naar het museum, zo een 900m verderop, te overbruggen. En de trappen. Man man de trappen... Bijna loodrecht omhoog, en iedere trap net hoger dan me piepeke haar knie kon heffen.

Tot je bovenkomt. Het uitzicht was adembenemend. Tempels rond je, daarachter niets dan mooi groen en verdord groen, tot de bergen. Gewoon fantastisch, jullie zullen het wel zien op de fotos die we superovervloedig, oa vo ons Mientje, genomen hebben.
We hebben er een Mexicaans koppeltje leren kennen, en zaten samen met hen een uur op de top van de zonnetempel, onder de hete zon en, enkel op de top te voelen, een best wel aangenaam briesje, te babbelen over reizen, cultuurverschillen, eten en drinken en zelfs, wat eigenlijk afgeraden wordt, over religie. Vriendelijke mensjes, die Mexicanos. Een jong meisje kwam zelfs vragen of ze even met echte Europeanen op de foto mocht, haha. Cafe con leche, grapte haar vriendje.
En plots, in de verte, een rookpluimpje. Dan een rookwolk. Dan vlammen zo hoog, dat we ze vanop 3 kilometer zo duidelijk konden zien. Pochito volgens dat Mexicaans koppeltje, toen ze zagen dat we ons ogen erop fixeerden. En inderdaad, een halfuurtje later was er enkel een smeulende kilometer geblakerde grond over. Er staat ons hier nog wat te wachten... Pochito...

De zon was inderdaad moordend. Ons Piepeke kreeg een migraine aanval en toen we terug waren aan het hotel om onze 160 liter aan bagage op te pikken en dachten aan hoe druk de metro nu is, hoe lang de busrit nog is en hoe onbekend onze volgende slaapplaats nog is, hebben we besloten om toch maar even nog 1 nachtje hier te blijven. Het leven begint hier pas rond 15u en sochtends reizen zal dus veel makkelijker zijn.
Ondertussen gehoord van Tom, een Londenaar die samen met zijn vrouw uit Australie een beetje de wereld rondreist op basis van een Telecombedrijf, skype en een microfoontje, dat er in LatinAmerica echt oooooveral hotspots zijn. Zelfs op de top van de hoogste bergen en aan de rand van de meest woeste jungles... Dus dat beloofd voor meer nieuws... Maar voor vandaag was het dit wel eventjes, de eigenlijk nauwelijks te eten avondmaaltijd is klaar.

(piepeke) hoi hoi, ben intussen al beetje beter, de zon was inderdaad moordend... vandaar de plotse hoofdpijn waarschijnlijk.
Met ons hier super eigenlijk, veel avontuur, vriendelijke mensjes en heel veel zoets... nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar misschien wel beetje teveel...
Jantje heeft al heel veel verteld dus kga het een beetje kort houden.
kwil juist nog keer hallo zeggen aan mijn mamatje, hihi... zeg mam, je weet toch hoe je een reactie kan geven, kschijn niks vaje te horen... oh kben waarschijnlijk ongeruster over jullie dan omgekeerd. Voor niks nodig... en als siegfried dit leest: laat eens iets weten over ons kattekepjes... kziet jullie graag, tot gauw, dikke zoenen uit mexico...

(jantje) Ja die kattekeppekes, we hebben al aan hen gedacht hoor. En aan jullie natuurlijk ook hihi. Anders nog nieuws in de wereld? Hier een beetje, gisteren een vliegtuigje met twee heeeel hoge officiales neergestord OP MexicoCity. t Is weer toevallig he, gingen we naar Turkije hadden we daar de bomaanslagen, hier dit ongelukje... Haha.
Soitjes we voelen ons goed en we denken aan jullie allemaal. Maar liever hier dan ginder als ik het novemberweer een beetje vergelijk.
O broerie, nog es bedankt voor je briefje, vandaag nog es bovengehaald, is lief van je, echt wel. BubbleHS FTW! Goed je best doen op school en als je KJ downt, mag je gerust een souverniertje voor me dikke troela meebrengen hoor, lol :p.
Dikke dikke soentjes voor Jan zijn alleman.